Δεν ανήκω σε εκείνους που θεωρούν πως ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός τα έκανε όλα λάθος. Κάνοντας μια ψύχραιμη αναδρομή στην πορεία της κυβέρνησης της περιόδου 2015-2019, μπορεί να δει κανείς έναν πρωθυπουργό ο οποίος, μαζί με τις ακραίες καταστάσεις που αντιμετώπισε, ωρίμασε και ο ίδιος σε πολλά πράγματα πολιτικά. Η πρώτη μεγάλη στροφή του 2015 προς τον ρεαλισμό και η γραμμή που ακολουθήθηκε στην εξωτερική πολιτική ήταν δύο βασικά ευοίωνα σημάδια που έδειχναν πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μεγαλώσει όχι μόνο ως ποσοστό στις εκλογές αλλά και ως νοοτροπία.
Στην εξωτερική πολιτική η προηγούμενη κυβέρνηση ακολούθησε μια μάλλον συνετή κατεύθυνση, και αν εξαιρέσει κανείς τις Πρέσπες που προκάλεσαν διχασμό, ο ΣΥΡΙΖΑ πάτησε πάνω στις ράγες των προκατόχων του και σε πολλές περιπτώσεις ενίσχυσε σημαντικές για τη χώρα συμμαχίες, όπως με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ακόμα και αν αυτό ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις ιδεολογικές ρίζες του. Η αργή αλλά σταθερή μετατόπιση του Αλέξη Τσίπρα από τη «δύναμη του παραμυθιού», όπως είχε πει κάποτε σε μια συνέντευξή του, σε ρεαλιστικές πολιτικές, ήταν ένα βασικό στοιχείο που του έδωσε ένα μεγάλο ποσοστό στις τελευταίες εκλογές παρά την ήττα. Το 32% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ μεταφράζεται σε σχεδόν 1.800.000 πολίτες. Είναι αυτονόητο πως αυτοί οι πολίτες, αλλά και όσοι δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, θα ήθελαν να ακούσουν τη θέση του τέως πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα όσα συνταρακτικά συμβαίνουν στον Εβρο τις τελευταίες ημέρες. Αντί για αυτό, ο κ. Τσίπρας επιλέγει τη σιωπή και δεν έχει πει ακόμα την παραμικρή κουβέντα για όσα δραματικά συμβαίνουν στα χερσαία ανατολικά σύνορα της χώρας. Οι ανακοινώσεις από το κόμμα του δεν βοηθούν, αντίθετα περιπλέκουν την κατάσταση, καθώς μοιάζουν πιο πολύ με εκθέσεις ιδεών και αποφεύγουν να πουν επί της ουσίας αν συμφωνεί ή όχι ο ΣΥΡΙΖΑ με το κλείσιμο των συνόρων στον Εβρο. Δεν είναι θεωρητικό το θέμα. Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας. Η αναγκαιότητα να εκφράσει τη θέση του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνεται πιο επιτακτικό όταν από το κόμμα του έχουν ακουστεί ακραίες θέσεις. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να ανοίξουν τα σύνορα, η Μαρία Γιαννακάκη κατηγορεί το ΚΥΣΕΑ για παράνομες αποφάσεις και ο Γιώργος Κυρίτσης βλέπει σκηνοθεσία στον Εβρο με στόχο «να ανακτήσει η κυβέρνηση το δεξιό κοινό».
Είναι κρίσιμο κατά πόσον η κεντρική διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί ή όχι με αυτές τις θέσεις. Εκτός και αν η σιωπή ερμηνεύεται ακριβώς έτσι: ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να αποφύγει μια ρήξη στο εσωτερικό του κόμματός του και ουσιαστικά «κλωτσάει το τενεκεδάκι» να πάει παρακάτω. Αν ισχύει ωστόσο κάτι τέτοιο, τότε ακυρώνει τον ίδιο του τον εαυτό όταν έλεγε, με αφορμή τις Πρέσπες, πως δεν φοβάται το πολιτικό κόστος.
