Οι ίδιοι κι οι ίδιοι. Οι ίδιοι που λίγα χρόνια πριν μας απειλούσαν με προγραφή εάν προδίδαμε τη φαντασίωσή τους και ψηφίζαμε «ναι», εάν τολμούσαμε να αρθρώσουμε διαφορετική άποψη ή απλώς το φόβο μας. «Θα σας βρούμε» διεμήνυαν, όχι με αυτές τις λέξεις ακριβώς, με παρόμοιες ή με τους ήχους που σχημάτιζαν οι βροντερές κραυγές τους και τα κεφαλαία τους γράμματα.
Οι ίδιοι και τώρα. Χούντα φωνάζουν για τα μέτρα, ανάξιος ο Τσιόδρας, φασισμός η αποστολή sms. Να το ακούσουν οι χούντες να βάλουν τα γέλια και να τ’ ακούσουν όσοι έζησαν χούντες να βάλουν τα κλάματα.
Μακάρι τα δεσμά τους να ήταν ένα γραπτό μήνυμα, μια διάτρητη διαδικασία που μπορεί να παρακαμφθεί με δεκάδες τρόπους και το μόνο που φιλοδοξεί είναι να εκμαιεύσει την αυτοδέσμευσή μας. Οτι δεν θα πάμε βόλτα, δεν θα πάμε στο παρκάκι, δεν θα πάμε στο εξοχικό, θα βγούμε για τα απαραίτητα.
Και όχι γιατί κάποιος έχει καημό να μας έχει μαντρωμένους, αλλά γιατί αυτό συστήνουν οι επιστήμονες μπροστά σε μια πρωτοφανή, έξω από τις παρυφές του νου, απειλή.
Για να μην επιβαρυνθούν ακόμα περισσότερο τα νοσοκομεία, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, να γλιτώσουν ο παππούς και η γιαγιά, να σώσουμε ό,τι σώζεται.
Αλλά εκεί αυτοί, εμμονικοί, με τη μάσκα στα μάτια και στ’ αυτιά, να αρνούνται την πραγματικότητα σαν άλλοι Ανατόλι Ντιάτλοβ, του Τσερνόμπιλ, πολεμώντας –τώρα βρήκαν;– τον δικό τους αόρατο εχθρό (τον καπιταλισμό;).
Ακόμα και γι’ αυτούς, βέβαια, ήταν ένα είδος νέου ρεκόρ η διακίνηση την Κυριακή φωτογραφίας του καθηγητή Τσιόδρα να συζητεί με δημοσιογράφους δήθεν έξω από την εκκλησία όπου έψαλλε.
Η εικόνα ήταν από τις 16/3, από τότε που ο λοιμωξιολόγος είχε μεταβεί στη Μονή Πετράκη για να πείσει τους ιεράρχες για την ανάγκη απαγόρευσης τέλεσης λειτουργιών. Να πυροβολείς, με εσκεμμένο fake news, τα πόδια του στρατηγού σου την ώρα της μεγάλης μάχης; Σατανικό. Λες και κάποιοι έχουν αφήσει ανολοκλήρωτο το καταστροφικό τους έργο.
Το δυστύχημα είναι ότι τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει. Το ευτύχημα είναι ότι μοιάζει να μην έχουν πλέον πολιτική κάλυψη.
