Ένα ιδιαίτερο δίπτυχο χορού για τις ισορροπίες παρελθόντος και μέλλοντος, με τίτλο «Équilibre/Cacti», παρουσιάζει το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τέσσερις μοναδικές παραστάσεις, στις 3, 4, 5, 6 Μαΐου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ, σε χορογραφίες δύο διακεκριμένων δημιουργών της ευρωπαϊκής σκηνής, του Αντώνη Φωνιαδάκη και του Σουηδού Αλεξάντερ Έκμαν.
Υπό τον τίτλο «Équilibre», ο διεθνώς καταξιωμένος χορογράφος Αντώνης Φωνιαδάκης παρουσιάζει μία νέα χορογραφία του για τη σιδηρά πειθαρχία και την ατσαλένια θέληση των χορευτών τού κλασικού χορού, την αυστηρή δομή του και την ερμητική ιεραρχία του, στοιχεία που παραπέμπουν ευθέως στην αυλική καταγωγή του. Με συνεργό τούς υποβλητικούς, νοσταλγικούς, καθαρτικούς σαν προσευχή ήχους του Φίλιπ Γκλας από το εμβληματικό έργο του «Koyaanisqatsi», ο φιλοξενούμενος χορογράφος του Μπαλέτου της ΕΛΣ, προσκαλεί το κοινό σε ένα ταξίδι στον ανεξερεύνητο πυρήνα του χορού.
«Ο τίτλος, Équilibre -ισορροπία- απαντά στη δική μου ανάγκη και επιθυμία να κρατήσω μία γραμμική αίσθηση στο έργο, αλλά, ταυτόχρονα, να εμφυσήσω μέσα στους άξονες της κίνησης κάτι πολύ πιο ρευστό, πιο παιχνιδιάρικο από άποψη χώρου και χρόνου» σημειώνει ο Αντώνης Φωνιαδάκης, ενώ για την επιλογή της μουσικής, ο χορογράφος αναφέρει:
«Ο Φίλιπ Γκλας είναι ένας χιλιοχορογραφημένος συνθέτης, που έχει δουλέψει πολύ και για τον κινηματογράφο. Συναισθηματικά η μουσική του “χτυπάει φλέβα” στο ευρύ κοινό. Είναι λυρική και επαναλαμβανόμενη, με αποτέλεσμα τα μουσικά της μοτίβα, θες δε θες, να σε υπνωτίζουν και να σε συνεπαίρνουν. Το συγκεκριμένο μουσικό έργο είναι η μουσική επένδυση της γνωστής ταινίας Koyaanisquatsi του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Η μουσική έχει ένα εξαιρετικό “δέσιμο” με την ταινία και ακούγοντάς την μου δημιούργησε μία αίσθηση επιβλητικότητας και ευλάβειας. Θα έλεγα ότι έχει κάτι το θρησκευτικό. Είναι τόσο μεγάλη χαρά να πάλλομαι στις δονήσεις αυτής της μουσικής, που ό,τι δημιούργησα στο Équilibre βγήκε μέσα από ένα συναίσθημα πέραν της τεχνικής και της αισθητικής».
Η πρώτη εκδοχή της χορογραφίας με τίτλο «Des/Équilibre/s» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Summer Nostos Festival του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος τον Ιούνιο του 2017 στη σκηνή του καναλιού του ΚΠΙΣΝ. «Το έργο Équilibre χτίστηκε από την αρχή πάνω στην ιδέα του Des/Équilibre/s και εξυπηρετεί μία αισθητική και μία γραφή νεοκλασική. Η επεξεργασία του έργου γίνεται εκ νέου σε όλα τα επίπεδα, με στόχο να δημιουργηθεί ένα καινούριο έργο, ατόφιο και ισορροπημένο» τονίζει ο Αντ. Φωνιαδάκης.
Ο σπουδαίος Σουηδός χορογράφος Αλεξάντερ Έκμαν, ο οποίος είναι γνωστός για τον γρήγορο ρυθμό, το πνευματώδες χιούμορ του και τις έξυπνες μεταμορφώσεις, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την επιτυχημένη του χορογραφία «Cacti» (2010). «H αψεγάδιαστη ακρίβεια αυτής της χορογραφίας, καθώς ισορροπεί στα αλλόκοτα στοιχεία της, είναι απόλαυση» έγραψε η αγγλική εφημερίδα Guardian στην κριτική της, ενώ η Telegraph εξήρε «την ικανότητά του να δημιουργεί ισχυρές εικόνες, να φτιάχνει εντυπωσιακά σύνολα, ενώ προσφέρει χιουμοριστικές αναλαμπές».
Το πολυβραβευμένο «Cacti» (Ολλανδικό Βραβείο Χορού Zwaan 2010, National Dance Award 2012, Βραβείο Ολίβιε 2012, Βραβείο Helpmann 2013) είναι ένα σχόλιο για τη σχέση τέχνης και κριτικής. Με λεπτό χιούμορ, ο καλλιτέχνης σχολιάζει την επιτηδευμένη διανόηση κάποιων «δήθεν» ειδικών, οι οποίοι, εξασκώντας από ασφαλή θέση και με υπερβάλλοντα ζήλο την κριτική τους, οδηγούνται σε παράλογους προσδιορισμούς με μεγάλη δόση ναρκισσισμού.
Στο «Cacti», ένα έργο με υπαινικτικές αναφορές στον ντανταϊσμό, οι δώδεκα χορευτές, αόρατα παγιδευμένοι στις τετράγωνες λευκές πλατφόρμες τους, κινούνται με στρατιωτική ακρίβεια δημιουργώντας κίνηση και ήχο με τα σώματά τους και τα σκηνικά αντικείμενα. Η μουσική των Χάυντν, Μπετόβεν και Σούμπερτ αποτελούν τον μουσικό καμβά, στον οποίο εισέρχονται εμβόλιμα, σε μορφή ηχογραφημένου κειμένου, οι επιτηδευμένες, γεμάτες αυτοπεποίθηση σκέψεις ενός κριτικού τέχνης. Οι δώδεκα χορευτές στέκονται παγιδευμένοι σε υπερμεγέθη κουτάκια και με τη συνοδεία ενός κουαρτέτου εγχόρδων και απαγγελιών κειμένων, τρέχουν, πέφτουν, σφαδάζουν, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις αόρατες φυλακές τους.
Ο Έκμαν θεωρεί ότι η τέχνη είναι πολυδιάστατη και κάθε τι μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Όπως και οι κάκτοι που «πρωταγωνιστούν» ως σκηνικά αντικείμενα στο «Cacti», δίνοντας τη δυνατότητα για πολλές διαφορετικές μεταφορικές ερμηνείες. «Είναι ένα αλλόκοτο, ένα παράξενο φυτό. Είναι τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα όμορφο. Υπάρχει ένα μυστήριο γύρω του» λέει ο Έκμαν, ο οποίος όταν χορογραφεί ενδιαφέρεται όχι τόσο για τον ρεαλισμό, όσο για τη δημιουργία των δικών του μαγικών κόσμων.
πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ